زندگى نامه آنتون چخوف .....

آنتون چخوف، فرزند پاول ويوگنيا چخوف، در ١٨۶٠ در تاگان روگ، شمال قفقاز، به جهان آمد



. پدرش مغازه دار و شيفته آثار هنري بود. همين شيفتگي او را از کار داد و ستد بازداشت و دشواري هاي مالي براي خانواده اش به دنبال آورد. در دوران دبيرستان محيط خانه جايي دنج براي درس خواندن چخوف جوان نبود و او ناگزير دو سال ديرتر دبيرستان را به پايان رساند. در ١٨٧۶ پدرش ورشکسته شد و خانواده اش به مسکو نقل مکان کرد اما او به قصد تمام کردن دبيرستان در زادگاه خود ماند. چخوف که تا آن زمان قطعه هاي بسياري نوشته بود سردبيري مجله مدرسه اش را برعهده گرفت. در ١٨١٩ به خانواده اش پيوست و به دانشکده پزشکي دانشگاه مسکو راه يافت. در وقت هاي فراغت داستان هاي کوتاه فکاهي مي نوشت و آنها را براي مجله ها مي فرستاد. اين داستان ها که از کيفيت چنداني برخوردار نبودند به گمان چخوف صرفاً پول توجيبي او را فراهم مي کردند، چخوف در ١٨٨۶ به طور جدي به نوشتن پرداخت و از اين زمان به بعد بود که نوشتن، به بهاي از دست رفتن فرصت تمرين طب، سراسر وقتش را مي رفت.


چخوف نخستين نمايشنامه اش، يتيم، را در ١٨٧٧ ، هنگامي که هنوز در دبيرستان درس مي خواند، نوشت

نخستين نمايشنامه کامل چخوف، به نام ايوانف، در ١٨٨٧ به روي صحنه آمد، اما چخوف از افراط کاري هايي که در صحنه هاي تئاتر معاصر او آدم ها و زندگي را آن گونه که هستند نشان دهند نه اينکه رفتارشان چنان » انجام مي گرفت ناراضي بود و اعتقاد داشت که بازيگران بايد با اين همه دريافت که انتقال اين مفاهيم به بازيگران کاري دشوار است و اجراي نخست ايوانف او «. باشد که گويي بر چوب پا حرکت مي کنند را راضي نکرد. سپس آن را با تغييرهايي بازنويسي کرد و متن جديد در ١٨٨٩ به روي صحنه آمد که با تحسين همگان مواجه گرديد. چخوف در نو به دور افکند، با اين « بناي احساسي » نماينشامه ديگر خود، ديو چوبي ( ١٨٨٩ ) بسياري از قراردادهاي آن زمان صحنه را در جست وجوي همه، نمايش ديو چوبي موفقيت ايوانف را تجديد نکرد و چخوف آن را پس گرفت. هشت سال بعد متن بازنويس شده اي از آن با عنوان دايي وانيا به چاپ رسيد.چخوف پس از سفري به غرب ملک کوچکي نزديک مسکو خريد و نمايشنامه ديگر خود، مرغ دريايي، را در ١٨۵٩ نوشت. اجراي اين نمايش، در اين زمان اعتماد به نفس او سخت تضعيف شده بود. چندي بعد در «. سال بعد، در سن پترزبورگ را همراه با ترديدهاي بسيار ترک کردم بستر بيماري افتاد. او که به بيماري سل دچار شده بود پس از مدتي درمان در يکي از درمانگاه هاي مسکو راهي جنوب فرانسه شد و سپس در ١٨٩٨ به مسکو بازگشت. در همين سال بود که کنستانتين استانيسلاوسکي و ولاديمير نميروويچ _ دانچنکو با تأسيس تئاتر هنر مسکو، که اعتراضي به تئاتر تصنعي مرسوم روسيه بود، چهره تئاتر روسيه را به کلي تغيير دادند. اينان همچون چخوف، در اجراي نمايش، به جاي زرق و برق و نيرنگ در جست وجوي صداقت بودند.نمايش مرغ دريايي به کارگرداني استانيسلاوسکي و لميروويچ دانچنکو در تئاتر هنر مسکو اجرا شد. اين نمايش که در آن استانيسلاوسکي خود نقش نويسنده، يعني تريگورين، را بازي مي کرد موفق رين نمايش تئاتر هنر مسکو در فصل گشايش به شمار آمد. تئاتر هنر مسکو به عنوان بزرگترين مفسر هنر چخوف شهرت يافت، هرچند چخوف هميشه هم با تفسيرهاي استانيسلاوسکي موافق نبود. چخوف خود عملا اجراينمايش ها را تا سال ١٩٠٠ نديده بود. در اين سال گروه استانيسلاوسکي به شبه جزيره کريمه آمد و چخوف، که به قصد درمان بيماري خود در کريمه به سر مي برد، پيش از شب نخست اجراي مرغ دريايي خود را به محل نمايش رساند. استانيسلاوسکي پيش از آن در ١٨٩٩ دايي وانيا را به روي صحنه آورد اما موفقيت آن به پاي مرغ دريايي نرسيد. گويي تماشاچيان مسکو در شناخت آثار دوران پختگي چخوف چندان استعدادي نداشتند.ملال » در سال ١٩٠٠ چخوف سه خواهر را به دست گرفت اما نوشتن براي او با آن حال بيمارگون کاري توانفسرا بود و چخوف خود نمايشنامه را توصيف کرده است. چخوف پس از اتمام نمايشنامه آن را به مسکو برد و در جريان تمرين نقشي فعال داشت اما اين بار « آور، طولاني و ناشيانه نيز به هنگام اجراي نمايش در ١٩٠١ در نيس بود. چخوف در اواخر همين سال با اولگا کنيپر، يکي از بازيگران گروه استانيسلاوسکي، ازدواج کرد. اين ازدواج موفقيت آميز بود هرچند آنها بيشتر وقت ها دور از يکديگر، يکي در مسکو و ديگري در يالتا، به سر مي بردند.




روزي چهار سطر مي نويسم و همين چهار سطر نيز بي اندازه » : نوشتن نمايشنامه باغ آلبالو براي چخوف بسيار دشوار بود؛ مي نويسد نمايش سرانجام در هفدهم ژانويه ١٩٠۴ ، سالروز تولد چخوف، اجرا شد. او بار ديگر در سر تمرين ها حضور مي يافت و «. خسته ام مي کند است، درحالي که « کمدي سبکي » ميان او استانيسلاوسکي مخالفت هاي زيادي در مي گرفت. چخوف به اصرار مي گفت که باغ آلبالو مي دانست. به هرحال، چخوف در شب گشايش نمايش حضور يافت و از سوي تماشاچيان با « نمايش جدي زندگي روسيه » کارگردان آن را تحسين بسيار روبه رو گرديد، هرچند حضور او در سالن تئاتر براي سلامتي او زيانبار بود. چخوف شش ماه بعد درگذشت و جسد او براي خاکسپاري به مسکو انتقال يافت.نمايشنامه هاي عمده چخوف، که همه در مستغلات شهرستان ها يا پيرامون آنها مي گذرد، زندگي طبقه زميندار ممتاز روسيه تصویر می کند . این نمایشنامه ها از آنجا که در دوران اضطرا ب های سياسی نوشته شده اند ، بارها مرثيه هایی بر دورانی گذرا بشمار آمده اند .هرچه بر انواع درمان های یک » . آخرین نمایشنامه های وی به یقين مقاومت بر دگرگونی اجتماعی را نشان می دهند : سه خواهر و باغ آلبالو. « بيماری بيفزایيد بيشتر اطمينان حاصل می کنيد که درمان ناپذیر است چخوف بر خلاف ایبسن ، به عصيان شخصی اعتقادی نداشت و آخرین نمایشنامه هایش از یک قهرمان اصلی که به روشنی توصيف شده باشد عاری است . او امکان عملی قهرمانانه را مردود می دانست .چخوف در عين حال که نمایشنامه نویس برجسته ای است به عنوان یکی از بزرگ ترین داستان نویس های جهان با جيمز جویس پهلو می زند.




چخوف با خودداری از شرح و بسط رویدادهای داستان ، مفهوم طرح را در داستان نویسی تغيير داد .رویدادهای داستان های وی اغلب از خلال وجدان آدم داستان ( نه قهرمان صرف ) ، که با زندگی خانوادگی معمول بيگانه است ، می گذرد .

چخوف در داستان های خود به بيماری های موجود در جامعه و انسان آن جامعه به صورت مفرد می پردازد و تراژدی نهفته موجود در آن را به صورت عریان به تصویر می کشد .آنتون پاولوویچ چخوف در ۴۴ سالگی هنگامی دیده از جهان فروبست که تاثير به سزایی در داستان نویسی جهان گذاشته بود .


. برادرش، الکساندر، که نظر او همواره مورد احترام چخوف بود اين نمايشنامه را نپسنديد و نمايشنامه يتيم در سراسر زندگي چخوف نه منتشر شد و نه نمايش آن به اجرا بود، همين سرنوشت را يافت. چخوف از ١٨٨٧ به « پاييز » درآمد. نمايشنامه در شاهراه نيز، که اقتباسي از يکي از داستان هاي کوتاه او به نام بعد بيشتر به نمايشنامه نويسي پرداخت و شماري قطعه هاي فکاهي تک پرده اي، که در مجموع به نام واريته مشهورند، ارائه داد. اين قطعه ها با اقبال مردم روبه رو شد.