::::: اشعار زيبا :::::

ول معطلی


آدم از تنهاییاش دق می کنه
واسه این همیشه نق نق می کنه

شبا وقتی که دیگه تنها میشی
از همه های و هویا جدا می شی

تازه حالیت می شه که چیکاره ای
اینجا هاست می فهمی که بیکاره ای

می بینی از صب تا شب هی می دویی
وقتی که اول می شی تازه دویی

یک اون جلو ترا اول شده
حیوونی این دل تو معطل شده

رو رکاب زندگی پا می زنی
خو دتو آدم خوش جا می زنی

خودتو هی بالا پائین می کنی
آخرش شانستو نفرین می کنی

دیگه بد بختی واست یه عادته
شایدم آشنا ترین حالته

چرخ اعتماد تو لق می کنه
پشت در دوباره تق تق می کنه

خستگی ازت دیگه حال می گیره
بد وبد شانسی واست فال می گیره

چپق غمت داره دود می کنه
نه با با اون داره کاه دود می کنه

افتادی زمین خل و خاکی شدی
رفقا می گن که تریاکی شدی

دیگه از این گفتنا خسته می شی
توی چارچوب خودت بسته می شی

واسۀ خودت نشون خط می کشی
تو سلام علیک دیگه حد می کشی

نمی گی چاکرتم قربون تون
نمی شی از این به بد مهمو نشون

دیگه از همبازیا خسته می شی
توی چارچوب خودت بسته می شی

می بینی تازه داری حال می کنی
با خودت هی حال و احوال می کنی

زیلوی غصه ها تو تا می کنی
با غمت دوباره دعوا می کنی

می یاری سماور حال و وسط
چایی دم کن یا علی از تو مدد

با خودت دوباره خلوت می کنی
راجع به گذشته صحبت می کنی

می بینی که زندگی غالت گذاشت
وقت حال بود ولی بی حالت گذاشت

تازه می فهمی که بی معرفته
بد بهت می گن همش مصلحته

نمی خای حماقتو پیشه کنی
یا که اصلا دیگه اندیشه کنی

پشتتو به بی حا لیهات لم می دی
جواب همسایه ها رو کم می دیدی

دیگه بسه زندگی خالی نبند
دستای ما رو به علافی نبند

دیگه بسه خوردن پس گردنی
واسه کار نشده نکردنی

من و من حا لا دیگه رفیق شدیم
واسه ریش گرویی یه تیغ شدیم

ما دیگه عیاق شدیم بزن قدش
چار چوب یه طاق شدیم بزن قدش